Dag 22
30 augustus 2017 - Roncesvalles, Spanje
Dag 22
Vanmorgen ook weer vroeg opgestaan. Het is de grote dag nl we gaan de Pyreneeën over. Eerst een ontbijt genomen bij de meubelmaker. Vervolgens de vrouw des huizes bedankt en onze reis weer vervolgd. Het weer zag er een beetje onvoorspelbaar uit, hopelijk blijft het droog. Na circa 2 km kregen we direct de vuurdoop van de dag nl we moesten een col over van 5 km lang en 500 hoogte meters. De stijging percentages varieerde tussen de 7 en 9 procent. De snelheid was gemiddeld 7 tot 8 km per uur. Dan is 5 km lang. Er kwamen ons regelmatig wielrenners voorbij deze wenste ons goede reis. Nadat we deze pukkel hadden gehad was het naar St Jean Pied de Port nog 20 km fietsen. Van hieruit gaan we Col de Osquich over. Het weer was ons gelukkig goed gezind. Het zonnetje brak door het was niet te heet. Voordat we de Pyreneen oversteken brengen we nog even een bezoek aan de lokale Casino supermarkt. Heerlijk bij de fruit afdeling de lekkere druiven proeven. En dan na veel proeverij een keus maken, dat is echt lachen. Buiten bij de Casino met ons drieën op een klein bankje het nodige naar binnen gewerkt nl we konden natuurlijk niet met lege maag de klim beginnen. In het centrum een petit cafe gedronken daarna de klim gestart. We zaten 11.45 uur op de fiets. Vanuit het dorp richting Pamplona het was erg druk op de weg veel vracht verkeer. De klim van 26 km lang en 1057 hoogtemeters begon mild. We hoefden nog niet op het kleine voorblad en de snelheid was gemiddeld 15 km p/u. Na circa 8 km begon het serieuze klimwerk. We moesten terug schakelen naar het kleine voorblad, stijging percentages soms tot 9 procent. Het km tellertje bleef steken op 7 tot 8 km per uur. De kilometers verliepen traag. Ergens halverwege lonkte een gezellig terras. Wij zijn omgedraaid en hebben een sandwich icm een sangria genomen, we zaten per slot van rekening in Spanje. Na de lunch moesten we nog 18 km naar de top trappen, de eerste meters na een stop zijn altijd lastig, de benen beginnen na 3 weken een beetje te verzuren. Om 15.45 waren we op col de Ibaneta. De klim in 3 uur op fietsen was een mooie prestatie zeker met al die bagage die we bij ons hebben. Eenmaal boven was kort onder de top een grote bekende Refugio (een onderkomen, toevluchtsoord voor Pelgrims). Naast de Refugio was ook een mooi terras. We hadden een biertje en sangria verdiend. Het bleef niet bij een biertje er volgde er meer. Kort daarop besloten dat we hier vannacht in de Refugio zouden blijven overnachten. Frits heeft even bij de refugio geinformeerd we moesten persoonlijk inchecken en moesten niet te lang meer wachten nl vol is vol. We hebben ons biertje op het terras laten staan en hebben ingecheckt. Verrassend hoeveel Pelgrims (wandelend) hier zich verzamelden voor de nacht, een diversiteit aan nationaliteiten Amerikanen, Chinezen, Duitsers, Nederlanders etc. Een heel bijzondere ervaring. Nadat we een bed kregen toegewezen heeft een vrijwilliger ons de weg gewezen naar de slaapzaal. We kwamen in de kerkers van het klooster terecht. Het leken net wijn kelders maar dan met stapelbedden. Mijn eerste gedachte was dat wordt een onrustige nacht oa door de zweetvoeten, scheten en het snurken, we wachten af. Terug op het terras stonden onze biertje onaangeroerd. Er viel af en toe een druppeltje regen maar de temperatuur was goed. Het Pelgrimeren gaat ons goed af. Vandaag ivm het vele klimwerk slechts 63 km gefietst, nog circa 1065 km te gaan in 13 dagen.
Vanmorgen ook weer vroeg opgestaan. Het is de grote dag nl we gaan de Pyreneeën over. Eerst een ontbijt genomen bij de meubelmaker. Vervolgens de vrouw des huizes bedankt en onze reis weer vervolgd. Het weer zag er een beetje onvoorspelbaar uit, hopelijk blijft het droog. Na circa 2 km kregen we direct de vuurdoop van de dag nl we moesten een col over van 5 km lang en 500 hoogte meters. De stijging percentages varieerde tussen de 7 en 9 procent. De snelheid was gemiddeld 7 tot 8 km per uur. Dan is 5 km lang. Er kwamen ons regelmatig wielrenners voorbij deze wenste ons goede reis. Nadat we deze pukkel hadden gehad was het naar St Jean Pied de Port nog 20 km fietsen. Van hieruit gaan we Col de Osquich over. Het weer was ons gelukkig goed gezind. Het zonnetje brak door het was niet te heet. Voordat we de Pyreneen oversteken brengen we nog even een bezoek aan de lokale Casino supermarkt. Heerlijk bij de fruit afdeling de lekkere druiven proeven. En dan na veel proeverij een keus maken, dat is echt lachen. Buiten bij de Casino met ons drieën op een klein bankje het nodige naar binnen gewerkt nl we konden natuurlijk niet met lege maag de klim beginnen. In het centrum een petit cafe gedronken daarna de klim gestart. We zaten 11.45 uur op de fiets. Vanuit het dorp richting Pamplona het was erg druk op de weg veel vracht verkeer. De klim van 26 km lang en 1057 hoogtemeters begon mild. We hoefden nog niet op het kleine voorblad en de snelheid was gemiddeld 15 km p/u. Na circa 8 km begon het serieuze klimwerk. We moesten terug schakelen naar het kleine voorblad, stijging percentages soms tot 9 procent. Het km tellertje bleef steken op 7 tot 8 km per uur. De kilometers verliepen traag. Ergens halverwege lonkte een gezellig terras. Wij zijn omgedraaid en hebben een sandwich icm een sangria genomen, we zaten per slot van rekening in Spanje. Na de lunch moesten we nog 18 km naar de top trappen, de eerste meters na een stop zijn altijd lastig, de benen beginnen na 3 weken een beetje te verzuren. Om 15.45 waren we op col de Ibaneta. De klim in 3 uur op fietsen was een mooie prestatie zeker met al die bagage die we bij ons hebben. Eenmaal boven was kort onder de top een grote bekende Refugio (een onderkomen, toevluchtsoord voor Pelgrims). Naast de Refugio was ook een mooi terras. We hadden een biertje en sangria verdiend. Het bleef niet bij een biertje er volgde er meer. Kort daarop besloten dat we hier vannacht in de Refugio zouden blijven overnachten. Frits heeft even bij de refugio geinformeerd we moesten persoonlijk inchecken en moesten niet te lang meer wachten nl vol is vol. We hebben ons biertje op het terras laten staan en hebben ingecheckt. Verrassend hoeveel Pelgrims (wandelend) hier zich verzamelden voor de nacht, een diversiteit aan nationaliteiten Amerikanen, Chinezen, Duitsers, Nederlanders etc. Een heel bijzondere ervaring. Nadat we een bed kregen toegewezen heeft een vrijwilliger ons de weg gewezen naar de slaapzaal. We kwamen in de kerkers van het klooster terecht. Het leken net wijn kelders maar dan met stapelbedden. Mijn eerste gedachte was dat wordt een onrustige nacht oa door de zweetvoeten, scheten en het snurken, we wachten af. Terug op het terras stonden onze biertje onaangeroerd. Er viel af en toe een druppeltje regen maar de temperatuur was goed. Het Pelgrimeren gaat ons goed af. Vandaag ivm het vele klimwerk slechts 63 km gefietst, nog circa 1065 km te gaan in 13 dagen.
Anita