Dag 23

31 augustus 2017 - Puente La Reina, Spanje

Zes uur, in de refugio is het vroeg dag. De lampen op de slaapzaal gaan aan. De vele pelgrims ontwaken. Wij liggen met 18 personen voornamelijk Amerikanen op zaal. Ze zijn niet echt spraakzaam (Trump aanhangers), het zal te maken hebben met het vroege tijdstip. Vanuit mijn stapelbed heb ik de activiteiten een beetje gevolgd. Om 6.30 uur opgestaan en in een grote ruimte het ontbijt genuttigd. Een heerst een  strakke discipline in de refugio voor 8 uur moeten alle pelgrims vertrokken zijn, ons werd vriendelijk verzocht de fietsenstalling snel te verlaten. Het is deze morgen erg fris het had de nacht geregend. Met frisse moed zaten we 8.15 uur op de fiets. We passeerden veel wandelende Pelgrims bepakt en bezakt en sommige liepen nu al behoorlijk kreupel. De weg is nog lang. Kort na de start wat water en bananen ingeslagen. Het kraanwater in zowel Spanje als Frankrijk heeft voor ons een bij smaak (chloor). We vervolgen onze weg, na de klimpartij van gister is het nu hoofdzakelijk afdalen. Af en toe werden we aan de dag van gisteren herinnerd nl een klim van 3 km van 7%. We koersen nu met soms snelheden tegen de 50 km per uur richting Pamplona (bekend van de stierenrennen door de smalle straatjes van de oude binnenstad). Een Spaanse wielrenner wees ons de weg naar het centrum. Om 11.15 stonden we midden in het centrum met al weer 48 km op de teller. In het centrum op een mooi plein Plaza del Castillo hebben we een bakje koffie genomen. Daarna in de kathedraal een Santiago stempel gehaald. We hebben in de kleine gezellige straatjes van Pamplona een speciaal zaak voor pelgrims bezocht. Grappig er was van alles te koop. Inmiddels kregen we weer honger en hebben we op het plein onze lunch genuttigd. Inmiddels is de zon ook weer gaan schijnen wat erg lekker aan voelt. We hebben inmiddels op de routekaart gekeken hoever het nog naar Santiago is. De afstand is ongeveer 770 km en we hebben nog 11 fietsdagen beschikbaar. Dat is een mooi gegeven, dan hoeven we gelukkig niet te gaan stressen. Ondertussen is het 13.15 uur tijd om vanuit Pamplona te vertrekken. Uit een grote stad de pelgrims route oppakken is niet altijd makkelijk. We hebben wat rondjes gefietst voordat we weer op de goede route zaten. Volgens de route kaart moesten we nog 35 km fietsen. We fietsen nu over de uitlopers van de Pyreneeën. Nog diverse klimmetjes voor de boeg. Wat ons opvalt dat de bewegwijzering in Spanje erg verwarrend is. Soms wordt je letterlijk het bos in gestuurd. We fietsen vrolijk verder met af en toe de twijfel of we wel goed zitten. Een omweg fetsen kost niet alleen tijd maar ook de nodige energie en dat willen we natuurlijk voorkomen. We komen een brug over en direct een steile klim van zeker 15% dat valt niet mee en moet niet te lang duren, we komen als een hijgend hert boven, gelukkig we hebben het weer gered. Nog wat klimmetjes van 3 km en 7% dat is na de voorgaande klim van 15% wel te doen. We slaan nu af richting Puente la Reina, nog 15 km te gaan. Het was een mooie weg langs een kronkelende rivier en mooie vergezichten. Af en toe werd er gestopt, Frits zag weer fruit in het wild. Dit keer geen druiven of pruimen maar amandelen. Bart kraakte de pit van de amandel met maatje 45. Het smaakte goed met een beetje bitere nasmaak. We hebben de laatste kilometers vlot afgelegd het was lekker berg afwaarts. In Puente la Reina op een terras een biertje en wijntje gedronken. Ook hebben we nog even de kerk bezocht, deze was van binnen zeer fraai, zie foto's. Ook hier voor de nacht een refugio geboekt, voor 5 euro per nacht konden we slapen, niet te geloven dat dit uit kan. De refugio zag er netjes uit en was kleinschaliger dan de nacht ervoor. Ons opgefrist en daarna het dorp ingelopen voor een warme hap. We moeten vanavond 22.00 uur binnen zijn. Vandaag 93 km gefietst, het gaat lekker en het einde komt in zicht.

Foto’s

2 Reacties

  1. Sabrine:
    1 september 2017
    Mooie verhalen, super prestatie hoor.
    Heel veel succes met de laatste loodjes!
  2. Johannes:
    1 september 2017
    De verhalen worden steeds leuker, net als de foto's met lachende gezichten...